Projecten
Decor, installaties, maquette, performances, autonoom werk en andere projecten.
|
MonolietKijk naar het object in de natuur, ervaar in het object de natuur.
Een zoektocht naar vorm en object in de natuurlijke omgeving. Waar de vraag ligt hoe je je als toeschouwer verhoudt tot het object en de natuur. Welke plaats neem je in? Een zoektocht naar contrasten, chaos, ordening en de schoonheid in de relatie tussen mens, natuur en object. Het eindwerk van mijn afstudeeronderzoek. ~ 2019 Folly Art Norg |
en er is niemand.Maarten is zevenentachtig en alles wijst er op dat hij eenzaam zal sterven. Tijdens de dag die zijn laatste blijkt te zijn steekt hij nog een keer flink van wal. In een monoloog die het midden houdt tussen een stand-up comedy act en alzheimer gemompel krijgt alles en iedereen er van langs. Tussen de regels door horen we zijn levensverhaal dat min of meer eindigde toen zijn vrouw kwam te overlijden. Hij moest daarna nog twintig jaar door, alleen. In die jaren bleek het verschil tussen bestaan en niet-bestaan steeds kleiner te worden. En nu hoopt hij dat hij niet te lang in zijn appartement blijft liggen. ~ 2018
Regie: Belle van Heerikhuizen Welcome to our Gueshouse | Productiehuis Theater Rotterdam |
The Final AppealAlles wat je mens maakt, een individu, berust op keuzes.
Wat blijft er over als je alles wat een mens een individu maakt weghaalt? Niets meer dan een geraamte, zonder hart, zonder hoofd, zonder identiteit. Keuzes hebben en maken we altijd. Wat zijn goede keuzes, wat zijn slechte keuzes, hoe weeg je het één af tegen het ander, kunnen we nog wel beslissingen nemen als mens, als individu - hebben we deze vrijheid niet al lang verbruikt? Dit beeld was te zien op 7 april 2018 tijdens A Struggle for Peace. Een congres over de grenzen van kennis, identiteit en macht. ~ 2018 |
The Invention of LoveDecor- en lichtontwerp voor de afstudeervoorstelling van Maike Pijnappel.
Naar de tekst van Tom Stoppard, The Invention of Love. ~ 2018 Website Maike: klik |
|
FabrikaatEen samenwerkingsproject met Elke van de Loo en Nieneke Hartogsveld, waarin we de consumptie van ons mensen onder de aandacht willen brengen. De bezoeker krijgt de keus uit een uitstalling aan oude elektronische apparaten en mag deze vervolgens eigenhandig tot schroot vermaken. Dit schroot verheffen wij vervolgens tot kunst, wat ter plekke geëxposeerd wordt. Fabrikaat was te zien tijdens Playful Arts 2018 ~ 2018
Website Elke: klik Website Nieneke: klik |
DrummachineVoor een geluidsproject in mijn derde jaar heb ik een drummachine gebouwd uit voornamelijk oud verroest ijzer, een fiets, een boormachine en nog wat onderdelen. Na enkele dagen in de werkplaats verrees er een werkende drummachine. Deze machine, aangedreven door de boormachine, bespeeld 4 verschillende 'kloppers' die ieder op een eigen plek binnen 4 tellen hun werk doen. Na de machine gebouwd te hebben ben ik met mijn basgitaar en een synthesizer module er geluid/muziek bij gaan maken. Ik wilde het gevoel mee geven alsof je je meters diep onder de grond in een mijn bevind waar een machine zich kapot werkt om alles uit de diepste aarde omhoog te halen. De zaal is aarde donker, het enige licht komt van een aantal kleine bouwlampen, het geluid, de bastonen, de herrie van de machine, alles dondert over je heen. ~ 2018
|
De MankeEen samenwerking met de derdejaars acteurs van HKU Theater. Naar de theatertekst De Manke van Martin McDonagh in een bewerking en onder regie van Arie de Mol. Het stuk speelt zich af op een geïsoleerd eiland waar de bewoners elkaar bijna als dieren behandelen. Dat als uitgangspunt nemend heb ik een isolement gemaakt waar het publiek bijna met de voeten in het decor zit, het dak het visueel naar beneden duwt en de bak doet denken aan een stal. De vulling is zo gemaakt dat de acteurs elkaar ten gronde kunnen werpen zonder blauwe plekken en een interactie aan kunnen gaan met het materiaal. ~ 2017
Website makers: Klik Kostuum: Aimée Gersons Foto credits: Jos Kuklewski / Ruben Arents |
Streetcar Named DesireTwee verschillende decor ontwerpen bij de theatertekst Streetcar Named Desire van Tennessee Williams uit 1947. In het abstracte decor heb ik er voor gekozen het licht een leidende rol te geven door zo de ruimte en de personages te beïnvloeden. Het licht is terug te herleiden op het hoofdpersonage Blanche DuBois, zij wilt niet in helder licht staan om haar leugens en pijn niet prijs te willen geven.
In het tweede decor heb ik er voor gekozen het complete verleden van Blanche terug te brengen op het toneel, in het appartement speelt het nu zich af, maar alles er om heen verwijst naar het verleden. Het zijn platte decordelen, afbeeldingen, herinneringen die zij liever ver weg houdt. ~ 2017 |
Het Beste OoitDé voorstelling van de derdejaars theatervormgevers. Een vrije opdracht waar gezamenlijk naar een beeldende theatervoorstelling wordt gewerkt. Binnen dit project heb ik me voornamelijk gefocust op het decor en heb ik de takelbare vloer bedacht en gemaakt. ~ 2017
Website makers: Klik of Klik Foto credits: Jos Kuklewski |
Duurzame Week AwardsVoor de Duurzame week Utrecht hebben Joske Commandeur en ik de awards mogen ontwerpen en realiseren. De awards zijn gemaakt van Utrechts hout en hebben een organische vorm gebaseerd op het logo van de Duurzame week. De tekstplaatjes zijn van hergebruikt koper en met de hand ingeslagen letters. In de awards zitten pluggen verwerkt met paddenstoel sporen, zo dat als de award buiten wordt gezet, de paddenstoelen het afbreek proces van de awards bevorderen en je de paddenstoelen zelf ook nog kan eten. ~ 2017
Website Joske: Joske Commandeur |
de Draak van NorcheLocatietheater waarbij iedere student die deelnam een locatie toegewezen kreeg en hier binnen twee weken een voorstelling of installatie maakte.
Tijdens mijn verblijf op de locatie in Norg ben ik opzoek gegaan naar verhalen uit de omgeving, mezelf gaan verdiepen in de geschiedenis van Norg en geïnspireerd geraakt door het kunstwerk Edging the boundary van Wessel de Ruijter. Dit werk is een gekooide draak te vinden midden in het dorp. De bevindingen van uit de geschiedenis, de verhalen en de gekooide draak heeft me samen met mijn locatie gebracht tot het creëren van een nieuwe sage, de Draak van Norche. Het verhaal speelt zich af rond de plek van de stam, waar ik vertel over de vroegere draken, hoe het fout ging en dat er midden in het oude bos er nog eentje was verstopt, midden in een stam van een grove den. Ik vond dit drakenjong en heb hem groot gemaakt. En deze draak, de allerlaatste draak van Norg is uitgevlogen en beschermd Norg en haar inwoners, net als vroeger, tegen de kwade buitenwereld. ~ 2017 Website Worteldagen: worteldagen.nl Foto credits: Gerald Schuring |
OogDeze stam maakt onderdeel uit van mijn voorstelling 'de Draak van Norche' wat ik speelde op Theaterfestival Worteldagen in Norg.
Ik kreeg de stam als materiaal om mee te werken van de bewoners van mijn locatie en ben er met een handbijl dwars doorheen gaan hakken tot ik het licht er door heen zag schijnen. In de voorstelling heeft de stam een centrale rol in het decor en wordt de draak geboren uit het hart van deze stam. ~ 2017 |
KatzelmacherKatzelmacher is een West-Duitse dramafilm uit 1969 van Rainer Werner Fassbinder.
Naar aanleiding van de theatertekst ben ik tot dit decor ontwerp gekomen. De tekst gaat over een gastarbeider die steeds meer onder druk komt te staan en wordt beschuldigd van dingen die hij niet heeft gedaan. Eigenlijk nog steeds een heel actueel onderwerp dus. Voor mij ging het over het onontwikkelde van de mens en hoe je een buitenstaander door het puin van je eigen samenleving laat kruipen en jezelf er boven verheft. En waarom? Is een ander minder? Wat je ziet is een schuine vloer, licht van onder, bedekt met puin. De gastarbeider speelt hier op, hij probeert er een plek voor zichzelf te creëren maar wordt er steeds verder vanaf gedreven. Hij kruipt fysiek door het puin, duwt en schuift steeds meer puin van de vloer af. Tot hij niets anders kan dan van de vloer af te stappen. De dreiging die in zijn nek hangt zijn de 9 andere verhevene personages uit het stuk. Zij hangen op grote schermen, van 3 bij 1 meter, boven de gastarbeider. Zij "duwen" hem steeds verder naar de rand van de vloer. De beelden van de personages op de schermen zijn niet scherp, tenzij ze naar voren komen en hun hoofd 3 bij 1 meter groot haarscherp is te zien. Zij zitten vast in hun kader, geen vooruitgang. ~ 2017 |
Eindperformance Roosmarijn TuenterDecor- en lichtontwerp voor de afstudeer performance van Roosmarijn Tuenter. Binnen een korte tijd is het van een paar schetsen en ideeën naar een compleet uitgelicht decor gekomen met twee maskers en kostuum. Het thema wat hier centraal staat is transformatie. De transformatie loopt door 5 ritmes, muzikale fases, heen en heb ik verbeeld door verloop van kleur en licht door de performance heen. De cocons, een letterlijke verbeelding bij transformatie, vormden het totale beeld. Samen met de grote cocon van 6 meter, waar Roosmarijn uit kwam, hingen er totaal 25 door de hele ruimte van het Muziekhuis in Utrecht heen. De maskers staan voor het mannelijke en het vrouwelijke en waren onderdeel van een dans. Bij het kostuum was de eerste transformatie vanuit de rok, die in één beweging uit gegooid werd. De donkere grond rond de voeten van de muzikanten verbond ze met elkaar en staat in contrast met het lichte van de cocons. ~ 2017
Website Roosmarijn: roosmarijnmusic.com Foto credits: Matthijs Tuenter |
De BelofteDe Belofte is een korte film, ontstaan uit een samenwerkingsproject tussen de tweedejaars schrijvers en theatervormgevers van de HKU Theater.
De opdracht was een film te maken, zonder tekst met als meegekregen startpunt: 'Als je haar maar goed zit'. Binnen dit project heb ik de filmset ontworpen en deze daarna gebouwd met het hele team. Ook heb ik een deel van de belichting, camera werk en montage op me genomen. ~ 2017 Bekijk het resultaat hiernaast! |
|
GegenscheinGegenschein is de titel van de montagevoorstelling die we klassikaal hebben gemaakt naar aanleiding van twee weken experimenteren met licht en andere technieken binnen het theater. Met een groep zijn we de mogelijkheden van percussie, licht en water gaan onderzoeken en hebben dit teruggebracht in de voorstelling. Zoekend naar een grote vorm heb ik samen met een aantal klasgenoten een truss constructie neergezet die als basis werd gebruikt in de voorstelling. Daarnaast heb ik me bezig gehouden met het maken van mechanische vleugels, die door middel van een veermechaniek open klappen tot een spanwijdte van 3.60 meter. ~ 2017
|
ThuisOveral mezelf thuis voelen, dat is het idee. Met een stuk of 13 verhuizingen gehad te hebben en vast nog een aantal in het vooruitzicht, was bij mij de wens ontstaan om me op iedere plek waar ik ook ben me direct thuis te kunnen voelen.
Dit kleine huis van 1 vierkante meter en bijna 2 meter hoog is binnen een paar minuten op te zetten en wordt bijeen gehouden door 2 spanbanden. Afgebroken is het huis niet meer dan een stapel platen, met dezelfde spanbanden er om heen, makkelijk te vervoeren naar iedere nieuwe plek. Binnen in het huis vind je een kleed op de vloer, een kruk om op te zitten, een plant, een warme beker koffie, een poster tegen de muur, een boek en wat persoonlijke spullen. Ik hoor de geluiden en muziek uit mijn vorige thuis en als ik de gordijnen open doe, zie ik datzelfde uitzicht dat ik zag vanuit mijn vorige thuis. Alles om mezelf thuis te voelen waar ik ook ben. ~ 2016 |
de BeerKostuum ontwerpen voor 3 personages uit de Beer van Anton Tsjechov.
Ik ben geïnspireerd geraakt door de Russische volksverhalen en kunst uit de zelfde periode dat dit stuk geschreven is. Ik heb de ontwerpen meer richting een sprookje laten gaan. Zo is Popova, de vrouw in het midden, een rouwende prinses geworden met gedetailleerde en behoorlijk uitdagende kleding. De man rechts, Smirnov, de beer, heb ik zo dicht mogelijk naar een onbehouwen beer proberen te maken, grote bontjas, veel haar, groot postuur. En dan staat er nog met gebogen rug, Loeka, de bediende in het stuk. Een oude man, voor mij een oud kauwtje, gebogen door ouderdom, leunend op een magere wandelstok. Loeka heb ik uitgewerkt in een kostuum, de cape is opgebouwd uit gevouwen stukken wollen stof en bewerkt zodat het er oud en versleten maar toch chic uit ziet. ~ 2016 |
EindspelDecor ontwerp naar de tekst van Eindspel geschreven door Samuel Beckett.
Hierin staat het isolement voor mij centraal, de oude houten vloer verwijzend naar een oude ruimte, waarin de personages geen uitweg meer vinden. De muren verwijderen zich steeds verder van dit eiland tot deze niet meer toereikend zijn voor de spelers. De muren zijn gemaakt van vergaan materiaal, links en aan de voorkant resten van planten en mos. Achter en rechts een dor druipend materiaal dat iets weg heeft van een grot. Rechts voor bevindt zich nog de aarde, een verwijzing naar de dood, waar twee van de personages in vast zitten. De schuine lijnen geven een afwijkend perspectivisch zicht en een vervreemdende werking. ~ 2016 |
AntigoneEen samenwerking tussen de tweedejaars acteurs en theatervormgevers van de HKU Theater. Hierin hebben we met een groep vormgevers een scenografische schets gemaakt naar aanleiding van een gekozen gedeelte uit deze tragedie. We hebben met de brokstukken de stad Thebe en het uiteenvallen van nagenoeg alle relaties en familiebanden uit de tragedie proberen weer te gegeven. Dit binnen een strak kader. Het publiek belichaamd het volk van Thebe, zij staan binnen het decor, zijn onderdeel van de voorstelling en aanschouwen de strijd tussen Creon en Haemon. De scène begint met de huwelijksdans van Haemon en Antigone in het dodenrijk en gaat vervolgens terug in de tijd naar de felle dialoog tussen vader en zoon. ~ 2016
|
MaquettesEen aantal verschillende maquettes uit het eerste en tweede jaar van mijn opleiding.
De oude loods is in samenwerking met Elke van de Loo gemaakt en heeft tot een fijne samenwerking geleid met een gemeenschappelijke interesse voor ambacht en oude ruimtes. De compleet uit balsahout vervaardigde maquette is nagemaakt naar de grote trap in de ontvangsthal uit de film 'The Grand Budapest Hotel'. De maquette met de compleet groene inrichting is een mogelijk decor voor een komedie en zo is degene met de rode fauteuil een mogelijk decor voor een horror. ~ 2015/2016 Website Elke: elkwerk.nl |
Theatergroep Wortel - U kiest, Wij spelenTijdens de Week Zonder Naam 2016 op de HKU Theater is deze samenwerking ontstaan tussen een aantal vormgevers, schrijvers, docerend theatermakers en musicians 3.0.
Het startpunt van deze week was het thema √2020. Wat resulteerde in een voorstelling waarin het publiek zelf de voorstelling samenstelde, te kiezen uit acteurs, decor, attributen en verhaal. Met uiteindelijk het idee dat ze een gepersonaliseerde voorstelling te zien zouden krijgen. Naast idee ontwikkeling heb ik me bezig gehouden met de technische aspecten, vormgeven van het totaal beeld, fotografie en het ontwerp van de poster. ~ 2016 |
de vrouw, een gesprekEen gesprek, een vrouw. Een vrije opdracht aan het einde van het eerste jaar.
Ik ben hier een gesprek aangegaan met een vrouw op het podium, de vrouw belichaamd op het witte papier, door mijzelf getekend in zwarte lijnen, is het een ideaal, een verbeelding, een relatie. Ik geef haar vorm, zij praat tot mij met licht en kleur. Ik praat terug door muziek en de geluiden uit mijn basgitaar. Gesprekken lopen langs elkaar, worden niet begrepen. Een lang, lang gesprek. Doorgaan tot het eind, tot het kapot gaat, tot een nieuw begin. ~ 2016 |
BottenDe tastbare vorm van dood is misschien wel een verzameling van botten die eerder een wezen staande hield.
Met deze gedachte ben ik gaan onderzoeken hoe je je kan verhouden tot deze tastbare vorm en wat voor een confrontatie dit oplevert. Bij de installatie heb ik gebruik gemaakt van anamorfose, waarin je vanuit één punt recht de spiegel in kijkt en je jezelf terug ziet, ten midden van een cirkel aan botten die als een lijst om je eigen gezicht heen gevormd is. Vanaf andere hoeken lijkt het een installatie waar naar willekeur een hoeveelheid botten aan opgehangen is. Hoe kijk je ernaar? Waar ga je staan? Wat doet deze confrontatie met je? Als object heb ik geprobeerd het bot van zijn oorspronkelijke vorm te ontdoen. Geplaatst op een statief met speelgoed er op, of voorzien van verschillende lamp onderdelen. Het vormt een nieuw beeld, al blijft het bot een prominente plek behouden. ~ 2015 |
© 2019 Ruben Arents